bədəməl

sif. və is. <fars. bəd və ər. əməl>

1. Pis işlərlə məşğul olan, pis iş görən; əxlaqsız. Görəsən hansı bədəməllərin oduna yanırıq? C. M..

2. Şuluqçu, sırtıq, nadinc, pis. Bədəməl uşaq.